شهر کرد

سلام امروز میخوام از بام ایران عکس های رو نشونتون بیدم

شهرستان کوهرنگ یکی از شهرستانهای استان چهارمحال و بختیاری است.

جمعیت این شهرستان ۲۵.۵۵۲ نفر است (برآورد ۱۳۸۳) و دارای یک بخش و پنج دهستان است.

شهرستان شهرکرد با مساحت حدود ۳۶۹۲ کیلومتر مربع در شمال شرق استان چهارمحال و بختیاری قرار گرفته است از لحاظ موقعیت نسبی از سمت شمال و شرق و جنوب شرقی به استان اصفهان از طرف غرب به شهرستان کوهرنگ و از طرف جنوب و جنوب شرقی به فارسان و اردل منتهی می‌شود. مرکز این شهرستان شهرکرد است.

تاریخچهء شهرکرد

در کتابی بنام "ایران باستان" از ژوزف ویسهوفر محقق و شرق شناس آلمانی آمده است که شاپور دوم در نامه نگاری های خود نام شهریار "دژگـُرد" را که دژی مستحکم در منطقه کوهستانی زاگرس بوده آورده است. با احتساب تسلط زبان عربی در دوران حکومت اعراب براحتی می توان دریافت که "دژگـُرد" با عوض شدن حروف "ژ" و "گ" که در الفبای عربی وجود نداشته به "دهکـُرد" تغییر کرده است. حتی بنا بر گفته دکتر رحمانی زاده می توان استدلال کرد که چنین دژهای نظامی در ایران بسیار زیاد بوده است. در منطقهء اصفهان و چهار محال و بختیاری و لرستان وجود مکانها نظامی کاملا قابل تشخیص است. همانند "چَمگـُرد" (چَمگـُردان امروزی)، "دژگـُرد" (شهرکرد امروزی)، "چـِلگـُرد" (چـِلگـِرد) و "بروگـُرد"(بروجرد امروزی). در سال هزار و سیصدو چهارده دهکرد از دهستان به شهرستان تبدیل شد و با تغییر واژهء "ده" به "شهر" نام شهرکرد بر آن گذارده شد.

از اینرو براحتی می توان دریافت که تارخچهء این دژ نظامی به دوران ساسانیان و حتی شاید قدیمی تر از آن به هخامنشیان برسد. ( نزدیکی شهر پارسان یا فارسان امروزی و به همچنین نزدیکی به آنشان و یا ایذه امروزی که محل تولد کوروش کبیر پادشاه هخامنشیان بوده است خود دلیلی بر این ادعاست).

زبان مردمان شهرکرد زبان پارسی ساسانی است که به مرور زمان تغییراتی در آن ایجاد گردیده است. استفاده از حرف "اُ" در زبان و یا افعال از مصادر پارسی خود دلیلی روشنی است که زبان مردم منطقه بیشتر به زبان پارسی پهلوی مرتبط است تا زبانی دیگر. بعنوان مثال افعالی همانند "وَخی" از مصدر" وَخسادن"، "بجُور" از مصدر "جُستن". اما امروزه اهالی بسیاری از شهرهای این شهرستان مانند سامان - بن - شهرکیان (شهرک ) و طاقانک به زبان ترکی نزدیک به ترکی قشقایی تکلم میکنند

نقل است که مانی پیامبر مانویان بدستور بهرام پادشاه ساسانی در "پیل آباد" که در نزدیکی "گندی شاپور" (اهواز امروزی) بوده است در زیر پای پیلان افکنده شد. اما آنان که با منطقهء چهارمحال و بختیاری آشنایی دارند می دانند که "پیل آباد" و یا فیل آباد امروزی در نزدیکی شهرکرد است نه اهواز. که این نیز نشان دهندهء حساسیت منطقه و حضور مستمر نظامیان در آنجا بوده است.

از اینرو بوده است که اتابکان فارس و لرستان نیز از شهرکرد بدلیل موقعیت استراتژیکی آن به عنوان پاسگاه و تامین عبور و مرور استفاده می کرده اند.